Romantyczna Wenecja - Ciepłe morza pod żaglami - morskie rejsy żeglarskie

Idź do spisu treści

Menu główne:

Romantyczna Wenecja

Miejsca > Adriatyk

Wenecja jest położona na licznych bagnistych wyspach i z tego względu jest to miasto kanałów - nie ma w nim samochodów, autobusów, a cały transport odbywa się drogą wodną lub pieszo. Najpopularniejszym środkiem lokomocji jest vaporetto (tramwaj wodny). Ze względu na swoją architekturę jak i nietypowe położenie, Wenecja znajduje się na Liście światowego dziedzictwa UNESCO. Patronem miasta jest święty Marek. W bazylice jego imienia złożone są jego relikwie. Obecnie Wenecja jest ustawicznie podtapiana. Stare budynki, atakowane przez zanieczyszczone morze, ulegają zniszczeniu. Historyczna część Wenecji pełni głównie funkcje turystyczne. Większość mieszkań- ców (ponad 200 tys.) zamieszkuje w położonym na stałym lądzie Mestre, które formalnie jest dzielnicą miasta. W samej Wenecji zamieszkuje zaledwie około 50 tys. ludzi. Liczba Wenecjan spada ponieważ ceny mieszkań rosną i nie stać ich na opłaty.

Historia

Miasto na wyspie zostało założone w 452 roku przez uciekinierów przed barbarzyńskim plemieniem Hunów. Choć później znalazło się w strefie wpływów Bizancjum, zdołało uzyskać niezależność. Wenecja była państwem-miastem, na wzór greckich polis, jej ustrojem była republika. Głową państwa był doża Wenecji (doge - książę), teoretycznie nieusuwalny, wybierany w wyborach przez miejską arystokrację, sprawujący funkcję dożywotnio, jednak w praktyce często zmuszany do ustąpienia. Zainteresowania polityczne Republiki Weneckiej koncentrowały się wokół wschodniej części Morza Śródziemnego. Wenecja kontrolowała wybrzeża Adriatyku, Wyspy Egejskie, Kretę, Cypr, Korfu i inne wyspy. Państwo było wielonarodowościowe: Włosi, Grecy, Słowianie, wielokulturowe jak i wieloreligijne.

Wenecja zazdrośnie strzegła swojego monopolu na handel jedwabiem i przyprawami. W XV wieku Vasco da Gama dotarł do Indii, otwierając nową, dłuższą, ale i bezpieczniejszą drogę do tego półwyspu. W 1508 roku Portugalczycy rozpoczęli walkę z arabskimi kupcami, chcąc wyprzeć ich z Indii. Wenecja wsparła kalifa Aleksandrii w budowie floty; ta jednak została pokonana w bitwie morskiej niedaleko Diu (wojskami portugalskimi dowodził Alfonso de Albuquerque). Znaczenie Wenecji zaczęło słabnąć, choć do końca pozostała miastem łączącym Wschód z Zachodem, miastem sztuki i architektury. W 1797 r. Wenecja została zdobyta przez Napoleona. Po pokoju w Campo Formio Wenecja została włączona do Austrii. Była najdłużej istniejącą republiką w dziejach. Podczas Wiosny Ludów 17 marca 1848r. proklamowano na krótko niepodległość. W XIX wieku Wenecja została włączona do nowo powstałego Królestwa Włoch.

.

 
 
 
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego